Napad padaczkowy – jak można pomóc?

Napad padaczkowy - jak można pomóc?

Napad padaczkowy - co to jest?

Napad padaczkowy jest to nagły, przejściowy incydent zaburzenia funkcjonowania mózgu, spowodowany nieprawidłową czynnością elektryczną neuronów. Objawy napadu mogą być bardzo różne – od utraty przytomności z upadkiem i drgawkami całego ciała, poprzez zrywania mięśniowe obejmujące tylko jeden obszar np. kończynę górną, po zaburzenia czucia lub objawy emocjonalne odczuwalne jedynie przez chorego.
Natomiast padaczka jest chorobą, związaną z predyspozycją do nawracania napadów padaczkowych.

Jakie są rodzaje napadów padaczkowych?

Napady padaczkowe mogą mieć różny przebieg. W czasie napadu może dochodzić do utraty przytomności z upadkiem i drgawkami. Zdarza się, że drgawki lub doznania czuciowe obejmują tylko jeden obszar ciała, a chory jest w pełni przytomny. Czasami objawami napadu są zaburzenia psychiczne czy emocjonalne, którym zazwyczaj towarzyszą zaburzenia świadomości. U dzieci mogą występować krótkotrwałe zaburzenia świadomości, bez innych objawów.

Jak wygląda napad toniczno-kloniczny?

Napady toniczno-kloniczne są najczęstszym typem napadów o początku uogólnionym. Rozpoczynają się one od krótkotrwałego znacznie wzmożonego napięcia mięśni całego ciała z upadkiem i utratą przytomności, często z krzykiem, zasinieniem twarzy, charczącym oddechem lub jego zatrzymaniem, a następnie występują drgawki całego ciała. W czasie napadu chory pozostaje nieprzytomny, może dojść do przygryzienia języka lub mimowolnego oddania moczu lub stolca. Czas trwania napadu to zazwyczaj 2-3 min, a po napadzie u większości osób występuje okres splątania ponapadowego, związany ze znaczną sennością, dezorientacją i ograniczeniem kontaktu.

Jak można pomóc choremu w czasie napadu padaczkowego?

Będąc świadkiem napadu padaczkowego innej osoby warto zachować spokój i spróbować pomóc. Należy zadbać o bezpieczeństwo chorego, np. usunąć przedmioty o które może się uderzyć, chronić głowę jeśli w wyniku drgawek uderza nią o twarde podłoże, w miarę możliwości zabezpieczyć przed wypadkiem komunikacyjnym. Nie należy wkładać żadnych przedmiotów do ust chorego. Warto natomiast zapamiętać czas trwania napadu.
Po zakończeniu napadu, w okresie splątania ponapadowego, chory potrzebuje odpoczynku i zazwyczaj zasypia. W tym okresie najlepiej ułożyć chorego na boku, żeby ślina i ewentualnie krew z przegryzionego języka nie spływała do gardła. Poza tym można podłożyć coś miękkiego pod głową i w miarę możliwości zadbać o komfort cieplny chorego.

W przypadku napadów o początku ogniskowym, w czasie których chory jest przytomny, ale kontakt z nim może być utrudniony i ograniczony, warto zadbać o jego bezpieczeństwo, np. pomóc przejść w bezpieczne miejsce i zostać przy nim do czasu zakończenia napadu.

Czy zawsze trzeba wezwać Zespół Ratownictwa Medycznego?

Nie każdy napad padaczkowy wymaga wezwania Zespołu Ratownictwa Medycznego i pobytu w szpitalu. Dotyczy to szczególnie pacjentów z rozpoznaną padaczką, którzy są pod opieką bliskiej osoby i których przebieg napadu nie budzi wątpliwości („wygląda jak zwykle”). Natomiast u chorego na padaczkę, wezwanie Zespołu Ratownictwa Medycznego jest niezbędne w przypadku zaburzeń oddychania, jeśli napad drgawkowy lub utrata przytomności trwa ponad 5 minut, chory ma kilka napadów występujących po sobie, doznał urazu ciała w wyniku napadu, jest w ciąży lub choruje na cukrzycę (zwłaszcza przy podejrzeniu nieprawidłowych wartości cukru we krwi). Pilna ocena lekarska jest także konieczna u osoby po pierwszym w życiu napadzie padaczkowym.

W przypadku udzielania pomocy osobie obcej, która miała napad padaczkowy, zwłaszcza toniczno-kloniczny, a po napadzie śpi lub kontakt z nią jest ograniczony, warto zadzwonić pod numer alarmowy, postępować według instrukcji dyspozytora i poczekać do czasu przyjazdu Zespołu Ratownictwa Medycznego. Zastosowanie mają ogólne zasady udzielania pierwszej pomocy, to znaczy zachowanie bezpieczeństwa swojego i poszkodowanego, udrożnienie dróg oddechowych przez odgięcie głowy, ocena oddechu i w razie potrzeby, resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Zatrzymanie oddechu (poza krótkotrwałym bezdechem w początkowej fazie napadu toniczno-klonicznego) czy krążenia w konsekwencji napadu padaczkowego jest rzadkością, ale może się wydarzyć.

Picture of Ovo Medical

Ovo Medical

Czy możemy zapobiec otępieniu?

Czy możemy zapobiec otępieniu?

Picture of Autorem tekstu jest:

Autorem tekstu jest:

prof. dr hab. n. med. Małgorzata Sobieszczańska

Długość życia stale rośnie i dlatego możemy się spodziewać dużego przyrostu liczby przypadków choroby zwanej otępieniem lub demencją.  W potocznym rozumieniu otępienie często jest utożsamiane wyłącznie z chorobą Alzheimera. Jest ona faktycznie najczęstszą przyczyną otępienia (50-70% wszystkich przypadków). Jednak, jak wiadomo z wiekiem nasilają się zmiany miażdżycowe w naszych tętnicach, dlatego w warunkach klinicznych, zwłaszcza u najstarszych pacjentów, często rozpoznajemy postać mieszaną otępienia – typu alzheimerowskiego wraz z typem naczyniopochodnym.

Badania wykazały, że  redukcja wpływu najczęstszych, modyfikowalnych czynników ryzyka miażdżycy chroni nas nie tylko przed chorobami układu sercowo-naczyniowego (jak choroba niedokrwienna serca, zawał serca czy udar niedokrwienny mózgu), ale także przed chorobą Alzheimera. Do tych czynników należy nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów,  podwyższone stężenia złego cholesterolu (czyli wszystkich frakcji poza ochronną HDL), podwyższone stężenie glukozy, ale też epizody hipoglikemii (u osób powyżej  80. roku życia już glikemia poranna poniżej 120 mg/dl może osłabiać funkcje poznawcze). Bardzo ważne jest leczenie migotania przedsionków (farmakologiczne, zabiegi kardiowersji czy ablacji) wraz lekami przeciwkrzepliwymi, które chronią przed udarem mózgu.  Nawet po jednym epizodzie udaru może rozwinąć się silne otępienie! Nie ukrywajmy także przed lekarzami objawów depresyjnych (brak radości z życia, zaburzenia snu i apetytu, izolacja od innych ludzi, uczucie lęku), albowiem nieleczona depresja także może przyspieszać rozwój otępienia.

W ramach profilaktyki otępienia warto pamiętać o właściwej diecie. Polecana jest dieta śródziemnomorska, a z nowszych – dieta MIND.  Unikamy masła, czerwonego mięsa, serów, potraw smażonych i słodyczy, a w to miejsce zajadamy się warzywami z zielonymi liśćmi z olejami roślinnymi, fasolą, jagodami, produktami pełnoziarnistymi i orzechami. Ponadto warto sprawdzić stężenie we krwi witaminy D oraz B12 i kwasu foliowego, a w razie ich niedoboru, po konsultacji z lekarzem, suplementować.

Na koniec – same przyjemne wiadomości. Ostatnio wykazano, że spożywanie 2-4 filiżanek kawy (najlepiej z ekspresu) chroni zarówno nasze serce, jak i mózg przed depresją i otępieniem. Inny przyjemny środek zapobiegawczych to dobry, odpowiednio długi odpoczynek nocny. Wykazano, że w trakcie snu tzw. układ glimfatyczny oczyszcza mózg z patologicznego białka zwanego beta-amyloidem, które jest odpowiedzialne za rozwój choroby Alzheimera.
W odniesieniu do wielu schorzeń, w tym także otępienia, niezwykle ważna jest systematyczna (!) aktywność fizyczna, jak spacery, nordic walking, jazda na rowerze, pływanie, a nawet praca w ogrodzie czy chodzenie po schodach. Gimnastykujmy także umysł poprzez czytanie, rozwiązywanie krzyżówek, odrabianie lekcji z wnukami, granie w szachy, warcaby i sudoku czy korzystanie z gier umysłowych w formie papierowej czy wirtualnej w Internecie. Najlepiej powyższe działania prewencyjne połączyć z miłym towarzystwem, albowiem poważne badania naukowe wskazują, że ludzie mający dobre kontakty społeczne starzeją się lepiej i żyją dłużej.
Pomyślnej i zdrowej jesieni życia!

Choroba Alzheimera – czy można ją powstrzymać?

Choroba Alzheimera – czy można ją powstrzymać?

Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną otępienia, czyli nasilonych zaburzeń funkcji poznawczych i zachowania, które utrudniają codziennie funkcjonowanie. Spowodowane są przewlekłymi lub postępującymi chorobami mózgu. Przyczyną ok. 50-65% otępień jest choroba Alzheimera, której podłożem jest gromadzenie w mózgu nieprawidłowych białek.

Częstość występowania choroby Alzheimera rośnie wraz z wiekiem. Poniżej 65 roku życia choruje na nią mniej niż 1% populacji, a po 85 roku życia nawet co druga osoba.

W chorobie Alzheimera początkowo zaburzeniu ulega pamięć krótkoterminowa – chory powtarza te same czynności, zapomina, gdzie odłożył rzeczy, w czasie rozmowy powtarza te same pytania lub wypowiedzi, traci wątek, nie jest w stanie odtworzyć niedawnych wydarzeń. Objawom często towarzyszy depresja, apatia, utrata zainteresowań i izolowanie społeczne.

Dziedziczenie choroby Alzheimera jest bardzo rzadkie – jedynie 0,5-1,5% chorych ma mutację jednego z genów, które powodują rozwój choroby w młodszym wieku (początek w 55-60 roku życia). Czynnikiem ryzyka zachorowania na chorobę Azlheimera jest posiadanie izoformy ε4 genu apolipoproteiny E (APOE). Wówczas ryzyko wynosi 20% i jest większe u osób, które posiadają dwie takie kopie. Przesiewowe badanie genetyczne zdrowych osób w kierunku polimorfizmu genu APOE nie jest wskazane, ponieważ większość posiadaczy izoformy ε4 nie zachoruje na chorobę Alzheimera.

Badanie rezonansu magnetycznego jest wskazane u wszystkich pacjentów z zaburzeniami funkcji poznawczych. W chorobie Alzheimera typową nieprawidłowością jest zanik okolic ciemieniowych i hipokampów, natomiast takie cechy mogą występować też u osób zdrowych. Dlatego wynik badania rezonansu mózgowia nie jest rozstrzygający dla choroby Alzheimera.

Nie istnieje jeszcze lek, który mógłby zatrzymać, zapobiec lub cofnąć chorobę Alzheimera, ale trwają badania w tym kierunku. W ostatnim okresie został zarejestrowany przez Europejską Agencję Leków lek lecanemab, który może spowalniać przebieg choroby Alzheimera. Nie jest on jeszcze dostępny dla pacjentów.

Należy pamiętać, że prowadzenie zdrowego stylu życia z aktywnością ruchową, wyższe wykształcenie i aktywność intelektualna, bogate kontakty towarzyskie, skuteczne leczenie czynników ryzyka uszkodzenia naczyń mózgu (nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, niewydolności serca) poprawiają rokowanie w chorobie Alzheimera.

Picture of Ovo Medical

Ovo Medical